dilluns, 22 de març del 2010

Sentir-se bo és ser bo?


"Compasional" y "compasión" no significan lo mismo. (...) La compasión es un sentimiento que va hacia el otro y que nos obliga momentáneamente a olvidarnos de nosotros mismos. La inclinación compasional, en cambio, es una emoción que va hacia uno mismo e intenta embellecer, por medio de otro, la bonita imagen que uno mismo se fabrica. Experimentar compasión no significa en absoluto lamentar sin mojarse los males del otro y apiadarse ingenuamente, o complacientemente, o quizá presuntuosamente, de su suerte, sino penetrar en su desgracia y compartir su sufrimiento. La compasión tiende a eliminar la distancia entre el que la siente y el que es objeto de ella. Lo compasional, en cambio, no deja de instaurar esta distancia. La primera pone de manifiesto una disposición moral, lo segundo una postura social. Lo compasional es la propia expresión de una compasión ausente, una especie de discurso social de la compasión que alimenta con buenas intenciones la ausencia de actos (Michela Marzano: La muerte como espectáculo, p. 78).
Si aquesta filòsofa italiana té raó, no hauríem de pensar que el gaudi -indubtable- que proporciona la contemplació d'aquest video sigui de tipus moral, sinó que és d'indole estètica. Altrament estaríem confonent les endorfines amb la moralitat.